Bijna alles gelukt
Je zou het niet verwachten, maar dingen gaan vaak toch net iets anders dan gepland (het lijkt 'ik vertrek ' wel...)
We zijn op maandagochtend bij het huis gaan kijken. De makelaar nam alle tijd voor ons. We konden nu mooi alvast wat kamers opmeten en nog eens goed bekijken wat er allemaal moet gebeuren. Er stonden nog behoorlijk wat spullen in het huis (en in de schuur!), maar als het goed is wordt het nog leeg gehaald. Ze hebben ook nog even de tijd natuurlijk. Nu er ook veel al wel weg was, konden we ook goed zien dat we echt nog wel wat te klussen hebben. In ieder geval moeten de muren gesausd worden. De vloerbedekking in de slaapkamers moet er uit, maar dat wisten we al. Misschien willen we ook het zeil dat in de keuken en de kamer ligt eruit halen. Het heeft een mooie tegel-look, maar is toch wel wat beschadigd hier en daar. Maar goed, daar hoort er natuurlijk ook wel bij. We moeten het ook wel een beetje eigen maken.
Na het bezichtigen zijn we naar het kantoor van de makelaar gereden. Daar hebben we het contract ondertekend en meteen maar een afspraak gemaakt voor de overdracht.
Daarna hadden we nog even tijd om wat boodschappen te halen voor we naar het kantoor van de immigratiedienst moesten.
Dat kantoor was trouwens nog lastig te vinden. We hadden het adres en we wisten dat we ingang A moesten hebben. Maar het was een groot winkelcentrum... Met nergens een ingang A. Wel een beetje stressvol, als de tijd weg tikt, je er bijna bent, maar geen idee hoe je er echt moet komen. Uiteindelijk maar met de lift naar boven gegaan. Op het parkeerdek aangekomen zagen we ineens ingang A. Op het nippertje!
We waren al snel aan de beurt. We hadden thuis alles al online ingevuld, bankafschriften geüpload, geboorteakten van de kinderen erbij, trouwboekje mee, paspoorten ook natuurlijk. De dame achter de balie vroeg wanneer we er zouden gaan wonen en toen ik aangaf dat dat waarschijnlijk mei wordt, maakte ze ons wat zenuwachtig. Dat zou maar net binnen de drie maanden vallen dat de papieren die we van haar zouden krijgen geldig zijn. Ze vertelde ook dat de gemeente ons pas kan inschrijven als we er wonen, dus onze gemaakte afspraak zou nutteloos zijn. Ai... Ook kon ze de kinderen nog niet behandelen, omdat zij niet op het koopcontract staan. We kunnen ze pas inschrijven als we er echt wonen. Bijzonder.
We hebben toch maar de papieren voor ons in orde laten maken in de hoop dat het goed komt bij de gemeente. Als dat niet lukt, moeten we tegen die tijd alles weer opnieuw invullen. Maar goed, we weten nu hoe dat moet en we weten ze nu wel te vinden. En voor de kinderen moeten we er dus toch nog een keer naartoe. De afspraak bij de gemeente hebben we niet afgezegd. Nee heb je, ja kun je krijgen.
De volgende ochtend zijn we op tijd opstaan. Eerst de spullen inpakken, ontbijten en de boel netjes achterlaten. Daarna naar het gemeentehuis. Ook daar waren we snel aan de beurt, we hadden nog geen tijd om te gaan zitten in de wachtruimte. De dame die ons daar hielp zei inderdaad dat ze ons pas kunnen inschrijven vanaf dat we er wonen, maar ze heeft alles vast ingevuld en bekeken (alweer het trouwboekje nodig, al die jaren is ie nooit van zijn plek geweest en nu was ie twee dagen achter elkaar nodig). We hebben op de vraag wanneer we er komen wonen maar gezegd dat we 15 maart de sleutel krijgen en 'ergens dan' er komen wonen. We worden dus nu vanaf 15 maart ingeschreven. Fijn dat ze ons in ieder geval alvast wilde helpen.
Toen ook dat geregeld was (met tien minuten stonden we weer buiten), konden we weer richting Nederland. Ook de terugweg hadden we een rustige reis, gelukkig.
Over een paar weken gaan we weer naar Denemarken, om de sleutel in ontvangst te nemen. Dan gaat het echt beginnen!
Ondertussen kunnen we in Delden nog wel een en ander opruimen, de woning van een energielabel en een bouwtechnische keuring laten voorzien, afspraak maken met de fotograaf, eindeloos veel lijsten met vragen invullen voor de makelaar, dozen inpakken, alvast wat dingen opslaan, een keer naar de stort en de kringloop... We vervelen ons de komende tijd in elk geval niet!
Wat gaat het snel! Fijn dat we mogen meelezen en meeleven.
BeantwoordenVerwijderen