Hond in huis, rotkast en naar school deel 1

 Zo, weer een paar dagen verder. Morris raakt al aardig gewend hier. Heel bijzonder, normaal is hij in een vreemde omgeving echt heel vervelend met wandelen. Hij gaat dan trekken aan de lijn, wil overal tegelijk zijn en blaft dan van frustratie als dat niet kan. Niks van dat alles hier! Hij vindt het heerlijk om overal te snuffelen, maar heeft geen haast. Superfijn! De eerste nacht heb ik bij hem in de woonkamer geslapen, omdat we er nog maar net een paar uur waren. Vanaf de tweede nacht slaapt hij gewoon alleen en dat gaat prima. Omdat we nog geen afrastering hebben, leggen we hem buiten aan de lange lijn (eigenlijk twee, die we aan elkaar hebben gemaakt). Kan hij naar buiten en naar binnen, zonder in de verleiding te komen om te ver weg te gaan.

Na 3 dagen worstelen staat onze kledingkast ook eindelijk. We hebben hem voor de verhuizing via marktplaats gekocht. Wel zelf uit elkaar gehaald, gelukkig, want het is een vrij complexe kast. Neem dan ook nog een vloer en een muur die niet helemaal waterpas zijn en je hebt er extra uitdagingen bij. Ook zat er vooral ophangruimte in en maar weinig legplanken. Dus ook van binnen moest ie aangepast worden. Dan nog aanpassingen bij de plinten, de voorkant wat ophogen en de bovenkant vastschroeven. De schuifdeuren zijn er wel drie keer in en uit gegaan. Laura heeft veel geholpen en kan de 'rotkast' niet meer zien. Inmiddels zitten de kleren erin. Weer wat dozen leeg!

Vandaag moest Laura voor het eerst naar school. Ze had het al die tijd nog voor elkaar gekregen om er niet teveel over na te denken, maar vanmorgen was er geen ontkomen meer aan. Dus bij het ontbijt al tranen, omdat het toch wel heel spannend is als je niet weet hoe je dag eruit gaat zien. We hebben haar met zijn tweeën weg gebracht en zijn meegelopen de school in. Daar was het erg rustig, de meeste kinderen hebben nu examen. Toen we stonden te wachten, kwamen de tranen weer. Gelukkig kwam de juf en die gaf haar meteen een dikke knuffel. Ze stelde voor dat wij in de gang zouden blijven wachten, zodat Laura naar ons toe kon komen als ze dat even nodig had. Super lief. We hebben er een halfuurtje gezeten, ze kwam niet naar ons toe natuurlijk, het was alleen de drempel waar ze even over moest. Toen hebben we maar even gemeld dat we weg gingen.

Ze heeft eigenlijk bijna priveles gehad. De andere twee kinderen zaten vooral zelfstandig te werken. Nog twee kinderen waren er nu niet. De komende weken gaan ze alleen aan de gang met Deens, ter voorbereiding op volgend schooljaar, dan komt ze in een klas met Deense kinderen.

Ze zijn zelfs nog even naar het busstation gelopen, zodat ze weet hoe ze daar moet komen. Een heel goede start dus! Morgen is het in elk geval niet meer eng.

Op Tims kamer is ook weer een en ander veranderd. Zijn bureau staat nu en de achterkant van de kledingkast (die dwars in de kamer staat) is afgewerkt met van die hippe plankjes.

Ondertussen is het hier heerlijk weer en hebben we lekker buiten kunnen zitten om te eten en zo.