Alweer een feestje, kastklus en grasland veroveren

 Nou, nu zijn we ook met zijn vieren op een Deens feest geweest. Via de buren hoorden we dat er een feest zou zijn in het dorpje aan het andere eind van onze straat. Eigenlijk voor iedereen enigszins uit de buurt. We zijn er samen met de buren naartoe gegaan. Het begon om zeven uur, met een maaltijd. Je moest daar natuurlijk wel voor betalen. Er was varken aan het spit en een behoorlijk uitgebreid saladebuffet, met allerlei lekkere dingen erop. Drie lange tafels om aan te zitten. Het was vrij druk, dus we konden niet bij de buren zitten. Gelukkig was er nog een mooi plekje voor vier. Ik zag nog wat mensen die ik ook op de verjaardag had gezien. Verder nog geprobeerd om Deens te verstaan, maar ook in het Engels gekletst. Er wonen in dat dorpje ook Nederlanders, dus we konden ook nog gewoon Nederlands praten, ook wel fijn. Lekker gegeten ook. We hadden verwacht dat we niet zo laat weg zouden gaan, maar toen was het toch ineens al half elf geweest. Het koelde ook flink af, dus toen zijn we naar huis gegaan.

De laatste dagen is Arno, af en toe samen met Laura, druk met de voorraadkast. Die wordt ingebouwd in het kleine kamertje aan het einde van de gang. Veel passen en meten, zagen en schroeven. Maar, het begint er steeds meer op te lijken. Fijn, want dan kunnen we beginnen met het uitpakken van de dozen die onder de trap staan.

Tim is weer druk geweest met het gras. Hij is inmiddels echt goed geworden in netjes maaien. Ik ben er net ook nog even op uit geweest met de grasmaaier, maar dan vooral om nog meer grasland terug te winnen. Een heel groot deel van het gras aan de ene kant van het huis was al jaren niet gemaaid. Daar staan de brandnetels dus behoorlijk hoog. Het is wel een beetje een avontuur om daar doorheen te komen, omdat de grond ook erg ongelijk is. Af en toe moet je goed sturen om de grasmaaier weer los te krijgen... Maar het is mooi om te zien hoe het gras zich weer hersteld. Eerst is het vooral geel en lelijk, maar al snel wordt het mooi groen. We doen het dus niet voor niks. 

Vanmorgen hebben we Dubai croissants gemaakt. Was een idee van Tim, eigenlijk al van maanden geleden. Beetje jammer alleen dat we geen pistache pasta en faya-nog iets (krokante sliertjes) konden vinden. Dus zijn we gisteren al begonnen met de voorbereidingen: zelf pistache pasta maken, zelf filodeeg maken om die sliertjes van te snijden, sliertjes krokant bakken... Eindoordeel: het was wel lekker, maar Dubai chocolade (en dat soort producten) zijn een tikje overrated. En het was wel erg veel werk zo... Maar ach, het houdt je van de straat!